Economische scholen over het IS-MB-GA-model

Drie van de belangrijkste economische scholen zijn de klassieken, monetaristen en keynesianen. Elk van deze scholen heeft een andere visie en deze kunnen worden uitgelegd met behulp van het IS-MB-GA-model.

Klassieken

Volgens de klassieken wordt het nationaal inkomen bepaald door de productiecapaciteit. Door het prijsmechanisme wordt deze capaciteit altijd volledig benut en is de effectieve vraag in de economie altijd gelijk aan de productiecapaciteit.

Als de overheid besluit de belastingen te verlagen en daarmee de bestedingen te verhogen zal volgens de klassieken de effectieve vraag niet veranderen. Volgens hen zullen de extra bestedingen volledig worden omgezet in inflatie.

De visie van de klassieken kan in het IS-MB-GA-model worden uitgewerkt door een verticale GA-lijn.

Keynesianen en monetaristen

De twee andere scholen, de keynesianen en monetaristen, zijn het niet met elkaar eens.

De keynesianen geloven dat er op de lange termijn een verschil bestaat tussen effectieve vraag, dus de huidige productie, en de potentiële productie. Dit noemen we ook wel een output gap. De monetaristen geloven net zoals de klassieken dat het prijsmechanisme op de lange termijn zorgt voor een volledige benutting van de productiecapaciteit.

De scholen zijn het deels eens over de korte termijn. Beide scholen geloven erin dat een bestedingsimpuls op korte termijn leidt tot een verandering van de effectieve vraag, zoals besproken bij de analyse van een bestedingsimpuls. Ze zijn het echter niet eens over de kracht van deze maatregel.

In het IS-MB-GA-model kun je dit zien aan de IS-curve. De keynesianen geloven in een steile IS-curve waardoor een verandering van het monetair beleid slechts een klein effect heeft op het inkomen. De monetaristen geloven in een vlakke IS-curve waardoor een verandering van het monetair beleid een groot effect heeft op het inkomen.