Soorten arbeidsovereenkomst
Naast het verschil tussen bepaalde en onbepaalde contracten zijn er nog verschillende soorten arbeidsovereenkomsten. Elke van deze soorten hebben voordelen en nadelen voor werkgevers.
Afweging
Zowel werkgever als werknemer willen zekerheid en flexibiliteit wanneer zij een arbeidsovereenkomst aangaan. Deze twee eigenschappen staan tegenover elkaar: een overeenkomst die zekerheid biedt is minder flexibel en omgekeerd. Van elke soort overeenkomst kun je aangeven hoe zeker en flexibel deze is voor de werkgever en werknemer.
De meest eenvoudige vorm is een arbeidsovereenkomst met een vast aantal uren en vaste afspraken. Deze vorm biedt geen flexibiliteit maar een hoge zekerheid voor beide partijen: de werkgever is verplicht de werknemer voor het gegeven aantal uren in te zetten en de werknemer voor deze uren te betalen.
Naast deze vorm zijn er een aantal andere vormen van contracten. Deze staan hieronder.
Oproepcontract met voorovereenkomst
De oproepcontract met voorovereenkomst is de meest flexibele en minst zekere vorm van arbeidsovereenkomst. Bij deze vorm is de werkgever niet verplicht om de werknemer op te roepen, maar is de werknemer ook niet verplicht om de oproep te accepteren. Voor beide partijen is deze vorm dus flexibel omdat beide kunnen kiezen of zij werk willen. Dit betekent wel dat er geen zekerheid bestaat.
Belangrijk! Bij deze vorm is de werkgever verplicht minimaal 3 uur te betalen bij een oproep. Heb je iemand 2 uur nodig? Betaal je er toch 3!
Nulurencontract
Het nulurencontract geeft de werkgever in eerste instantie flexibiliteit én zekerheid, terwijl het onzeker is voor de werknemer. De werkgever mag kiezen hoeveel uur hij de werknemer oproept en de werknemer is verplicht te komen. Deze verplichting zorgt voor zekerheid voor de werkgever.
Er staat wel iets tegenover de verplichting voor de werknemer. Zo moet de werkgever minimaal vier dagen voor het werk de oproep doen. Je ziet bij een supermarkt bijvoorbeeld dat personeel wekelijks wordt ingeroosterd.
Naast de vier dagen zorgt het nulurencontract na een periode wél een verplichting voor de werkgever. Na drie maanden wordt de werkgever verplicht het gemiddeld aantal gewerkte uren van de laatste drie maanden door te betalen. Na zes maand wordt het aantal uur vastgezet.
Min-maxcontract
Het min-maxcontract geeft de werkgever en werknemer een gemiddelde flexibiliteit en zekerheid. De werkgever mag kiezen hoeveel uur hij de werknemer oproept, maar dit aantal uur moet tussen een minimum en maximum liggen. De werknemer is dan verplicht te komen. Net zoals bij het nulurencontract moet de werkgever de oproep vier dagen voor het werk doen.
Het minimum aantal uren heten de garantie-uren. Komt de werknemer in een periode van drie maanden boven het aantal garantie-uren uit dan kan de werknemer eisen dat hij dit nieuwe aantal uren vast krijgt. Dit noemen we rechtsvermoeden arbeidsomvang